Pacjenci, zgłaszający się na psychoterapię, cierpią z powodu objawów i chcą przede wszystkim, aby te symptomy ustąpiły. Do najczęściej wymienianych objawów należą: lęk, napięcie, niepokój, ściskanie w głowie, duszność, wielokrotne sprawdzanie czy wszystko zostało pozamykane, natrętne myśli, czynności czy wyobrażenia itp.
Celem psychoterapii jest nie tylko usunięcie objawów chorobowych, ale także rozwiązanie konfliktów, które leżą u ich podstaw. Objawy zmniejszają się, a później znikają, gdy pacjent uświadomi sobie swoje konflikty, nazwie je i wykształci nowe, dojrzałe formy radzenia sobie z przeżywanymi trudnościami.
W trakcie psychoterapii pacjent poznaje stopniowo nieświadome wzorce zachowań i siły kierujące nimi. Wyzwala się z nich i dokonuje zmian.
z objawami nerwic, depresji, stanów lękowych, kłopotami ze snem i poczuciem zmęczenia
dolegliwościami psychosomatycznymi, m.in. kołataniem serca, dusznościami, zawrotami i bólami głowy, brzucha, zaburzeniami łaknienia
z brakiem pewności siebie, zaniżonym poczuciem własnej wartości, z trudnościami w funkcjonowaniu wśród ludzi
objawami zaburzeń psychicznych i emocjonalnych
chcących poznać i zrozumieć siebie, mieć wpływ na swoje życie i funkcjonowanie w nim.
lepiej zrozumiał samego siebie, własne wzorce funkcjonowania, skłonności, obawy i cele
przestał się czuć bezbronny, a zamiast tego przyjął większą odpowiedzialność za swoje życie
stworzył w życiu prywatnym większą bliskość i pozwolił sobie w związkach osobistych na przeżywanie miłości, okazywanie uczuć i dzielenie się nimi z partnerem
przestał się uskarżać na sprawy, na które nie ma wpływu i zamiast tego skoncentrował się na tym, co może zmienić
podejmował ryzyko eksperymentowania z nowymi sposobami myślenia, odczuwania i zachowania, by sam podejmował decyzje w swoim życiu i uniezależniał się od wpływu innych ludzi i sytuacji
zmierzył się z sytuacjami, których do tej pory unikał
szukał sytuacji, w które może się zaangażować, przyjmując że początkowo będzie się czuł niezdarnie, lecz nawet jeśli nie osiągnie tego, co zamierzał, może się wiele nauczyć.
To sprawa wyboru. Każda z tych form pracy ma swoje wady i zalety. Jakkolwiek w pracy indywidualnej kontakt pacjenta z terapeutą jest dłuższy i bliższy oraz można skoncentrować się dłużej na problemach pacjenta, to terapia grupowa ma również sporo zalet. Pacjent widzi, że inni mają podobne problemy, poznaje ich sposoby radzenia sobie z trudnościami i może spojrzeć na siebie oczami innych ludzi, przyjrzeć się swojemu funkcjonowaniu w grupie, swoim ograniczeniom i możliwościom.
Członkowie grupy są wobec siebie szczerzy i w sposób otwarty komunikują innym uczestnikom to, co czują i przeżywają w związku z ich funkcjonowaniem. W pracy terapeutycznej można też wykorzystać techniki, do których zastosowania potrzebny jest współudział innych ludzi. To tylko kilka powodów, dla których warto korzystać z terapii grupowej. Warto pamiętać, że na grupie spotkamy takich ludzi, jakimi my sami jesteśmy.
Przeznaczona jest dla osób z objawami nerwic, depresji, stanów lękowych, kłopotami ze snem i poczuciem zmęczenia, dolegliwościami psychosomatycznymi, m.in kołataniem serca, dusznościami, zawrotami i bólami głowy, brzucha, zaburzeniami łaknienia, z brakiem pewności siebie, zaniżonym poczuciem własnej wartości, z trudnościami w funkcjonowaniu wśród ludzi, objawami zaburzeń psychicznych i emocjonalnych, chcących poznać i zrozumieć siebie, mieć wpływ na swoje życie i funkcjonowanie w nim.
Zasady:
Sesja terapii indywidualnej trwa 45-50 min. Średnio pacjenci umawiają się 1-2 razy w tygodniu.
Za umówioną sesję , na która się nie przyjdzie, pacjent płaci tak, jak za sesję odbytą, chyba że odwoła ją najpóźniej 24 godziny wcześniej.
Długość trwania procesu terapeutycznego jest sprawą indywidualną. O zakończeniu lub przerwaniu terapii warto porozmawiać z terapeutą, aby móc zamknąć rozpoczęty proces w pewną całość.
Psychoterapeuta jest zobowiązany do zachowania w tajemnicy
wszystkich informacji, pochodzących z terapii, a także samego faktu
korzystania przez pacjenta z terapii.
Terapeuta
może wyjawić tajemnicę tylko w sytuacji zagrożenia życia
pacjenta, albo w sytuacjach określonych prawem.
Terapeuta
zobowiązany jest do superwizowania swojej pracy. W tym celu może
poprosić pacjenta o wyrażenie zgody na nagrywanie prowadzonych
sesji. Nagrania też są objęte tajemnicą zawodową.
Każdy
sam jest odpowiedzialny za swoje życie. Na grupie możemy nazwać
kierunki, w którą stronę możemy podążać. To jednak klient
musi podjąć ryzyko postawienia tych kroków. Grupa i terapeuta może
w tym tylko wspierać i coś sugerować. Klient może z tego
skorzystać lub nie, wybór zależy od niego. Każdy sam podejmuje
decyzje. W grupie każdy jest zarówno w roli tego, który pomaga
innym, jak i w roli tego, który otrzymuje pomoc od innych.
postarasz się być świadomy swoich uczuć i swoich myśli, i będziesz okazywał to, co czujesz
postarasz się słuchać każdego; czynne słuchanie to kontakt, śledzenie z uwagą problemów innych
pomożesz, zadając pytania i informując o swoich uczuciach, jakie pojawiły się w tobie w trakcie słuchania
będziesz mówił o tym, co widzisz i czujesz bezpośrednio do osoby, do której skierowane są informacje; uczucia są zawsze prawdziwe, myśli często mają subiektywny charakter
będziesz mówił o konkretach i unikał słów: "nigdy", "zawsze", "nikt", "wszyscy"
powstrzymasz się od dawania rad; one niewiele pomagają, a bardziej pokazują: „ Ja wiem lepiej”. Pomożesz drugiej osobie mówiąc, jak odbierasz jego zachowanie
potraktujesz to, co usłyszałeś o sobie, jako część informacji, jak ta konkretna osoba postrzega ciebie; możesz również dopytać, co na ten temat myślą inni
postaraj się wykorzystać to, co usłyszałeś, dla własnego rozwoju.
Terapia grupowa trwa 2,5 godziny i odbywa się raz w
tygodniu.